Madaling ipalagay na napakinggan na ng mga tao ang tungkol sa biyaya ng Diyos sa mga simbahan. Ngunit sa masusing pagsisiyasat, tila na ang mga simbahan mismo ay hindi naniniwala sa ipinangangaral nilang ebanghelyo.
Ang katotohanan ay simple nang walang kinikilingan: Walang taong perpekto, at nararamdaman nating lahat na mas madali pa ang pagiging masama kaysa sa pagiging mabuti. Kahit na ang ating 'kabutihan' ay kadalasang humahantong sa pagmamataas, sariling katwiran, at pagkukunwari. Talagang nais ng Diyos na tayo ay maging mabuti; ngunit nakikita niya na hindi tayo maaaring magbago sa ating sariling lakas.
Kaya, upang mapansin sa atin ang kabigatan ng kasalanan at ang kalaliman ng kanyang pagmamahal, ipinadala niya ang kanyang Anak, si Hesus, upang mabuhay ng perpektong pag-ibig, pagkatapos ay magdusa ng isang malupit na kamatayan. Ang kanyang kamatayan ay naging kabayaran sa lahat ng kasalanan sa mundo: nakaraan, kasalukuyan, at hinaharap!
Nais pa rin ng Diyos na tayo ay maging mabuti, ngunit nais niyang kumilos tayo sa pag-ibig at hindi sa takot. Pinatawad ka para sa lahat ng mga pagkakamali na mayroon ka o gagawin kailanman. Iyon ay kung gaano ka kamahal ng Diyos
Ang biyayang ito ay malayang ibinibigay sa lahat... anuman ang iyong relihiyon o antas ng pagiging makasalanan. Ang tanging bagay na naglilimita dito ay ang iyong pagpayag na paniwalaan ito.
Ngunit mag-ingat na hindi mo malito ang paniniwala sa Diyos sa paniniwala sa isang lusutan. Ang biyaya ng Diyos ay para sa mga talagang nagnanais na gawin ang tama, ngunit na napagtanto na nagkukulang sila para rito. Kapag naniniwala ka talaga na ang Diyos ay napaka mapagmahal, tutugon ka sa pag-ibig at pagsunod. (Tingnan ang Ngiti, Mahal Ka ng Diyos!)
Ang dahilan kung bakit sinabi naming ang mga simbahan ay hindi naniniwala rito, ay dahil patuloy silang hinihigpitan ang biyaya ng Diyos. Sinabi nila na ibinibigay lamang ito sa mga taong nagsasagawa ng ilang relihiyosong ritwal, o kung sino ang tumanggap sa tamang teolohiya. Ang ritwal ay maaaring ang pagsusunat, bautismo, o pagdarasal ng isang itinakdang panalangin. At ang teolohiya sa huli ay nagsasama ng sadyang pagsuway kay Hesus.
At iyon lamang ang simula. Naglalagay sila ng mga bagong disiplina at bawal sa mga tao... mga patakaran na walang kinalaman sa mga turo ni Hesus... mga patakaran sa kalusugan, mga patakaran tungkol sa pagdalo sa simbahan, atbp.
Sinasabi rin namin na inaasahan ng Diyos na makakita ng pagbabago sa paraan ng pamumuhay natin kapag napagtanto natin na mahal niya tayo. Ngunit ang pagbabagong ito ay dapat isang natural na tugon sa kanyang pag-ibig (hindi isang desperadong pagtatangka upang patunayan ang ating katuwiran), at dapat itong alinsunod sa mga hinihiling ng Diyos at hindi sa mga hinihiling ng isang relihiyon.
Huwag hayaan na iparamdam sa iyo ng mga taong relihiyoso na ikaw ay nahatulan; maniwala lamang na ikaw ay napatawad ng Diyos sa pamamagitan ng sakripisyo ng kamatayan ni Hesus. Habang pinaniniwalaan mo ito, mas magiging natural lang itong pagnanais mong malaman ang tungkol kay Hesus, at sundin siya. Babaguhin nito ang iyong buhay. Habang naniniwala kang mahal ka ng Diyos, mas maniniwala ka na ang mga disiplina ng mga aral ni Kristo ay mabuting balita din.
Hindi mo kailangang manalangin, sumali sa isang simbahan, o tawagin ang iyong sarili bilang isang Kristiyano upang makakuha ng kapatawaran ng Diyos. Ito ay isang simpleng katotohanan na kailangan mo lamang paniwalaan upang matanggap.
Kung nais mo, maaari mong sabihin sa Diyos na “Salamat” para sa bagong kalayaan na ito. Ngunit kahit na hindi ito kinakailangan. Nakakamangha, hindi ba!
(See also The Grace Myth in "Mess of Myths", and The Ultimate Source.)
